πλαστογαμία

η, Ν

βιολ. ένωση χωριστών μονοκυτταρικών ατόμων, με σύντηξη τού κυτταροπλάσματος, όχι όμως και τού πυρήνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. plastogamy < πλαστός + -γαμία (< γάμος). Η λ. μαρτυρείται από το 1849 στον Π. Χιώτη].